Ja Ciebie pamiętam przez okulary zamglone, Na przystanku stałeś późnym popołudniem, I spotykały się nasze spojrzenia, Z twoimi moje oczy puste. I przepadłam, jak kamień w wodę, I miasto stało się bezludne. (...)
Jest niczym poeta. Oczaruje swoim wdziękiem. Jego oczy są niczym ocean nieodkrytych spraw i tajemnic. Jego usta są niczym malinki. Są takie słodkie i posiadają siły regenerujące. (...)
Świat się kończy, krzyki za oknem Światła sygnałów mieszają się z ogniem Ktoś biegnie i o pomoc błaga Inny leży obok wraku auta Niektórzy w kościele się schowali (...)
Kobiety wybierając partnerów stosują wymagające sito. Z biegiem lat jednak, pewnie w wyniku nadmiernego zużycia w ich sitach pojawiają się pokaźne dziury. (...)
Ja ten wiersz odbieram jako moment zawieszony między rzeczywistością a wyobraźnią, między pewnością a ulotnością. Spotkanie, które mogło zmienić wszystko, ale gdzieś w tej chwili zabrakło odwagi, słów, działania. Autor pięknie pokazuje, jak życie czasem podsuwa nam okazje, ale to od nas zależy, czy je uchwycimy. Niektóre chwile nie wracają, więc warto o nich mówić, zanim zabraknie na to czasu.
6/(...)
Ludzki rozum nie jest w stanie ogarnąć wszystkiego, co dzieje się na świecie. Autorka podkreśla, że to, co wydaje się bezsensowne, może mieć głębszy cel, którego po prostu nie potrafimy dostrzec. Bo czasem warto zaufać, nawet jeśli nie wszystko da się wyjaśnić.
6/5
Refleksja nad tragedią, w której dobre intencje prowadzą do nieszczęścia. Kierowca chciał pomóc, ulec prośbom ludzi, ale ostatecznie stał się symbolem katastrofy, choć sam był jej ofiarą. W prostych słowach autorka oddaje ciężar winy, której nie da się udźwignąć, oraz smutną prawdę – czasem pomagając, można nieświadomie wyrządzić krzywdę.
To gorzka przestroga, by nie oceniać pochopnie i pamiętać,(...)
U ciebie to nagminne: rzeczywistość pomieszana z absurdem. Babcia, papcie, kanapka, zupki – wszystko wydaje się codzienne, ale splecione w dziwną, nieoczywistą całość, która bawi się sensem i skojarzeniami. Gdzieś w tym wszystkim Pardubice stają się kluczem do tajemnicy, choć same w sobie pozostają zagadką.
Pardubice, czeskie miasto, wydają się tutaj punktem przemiany, kontrastem wobec tego, co (...)
Oddajemy w Wasze ręce testową wersję nowego Portalu Poetyckiego. Portalu możliwie zbalansowanego, równych szans i przyjaznego dla Odbiorcy. Zastosowane przez nas nowatorskie rozwiązania są dodatkowym argumentem na zapoznanie się z naszym Regulaminem oraz NETYKIETĄ. Życzymy artystycznej weny i samych owocnych chwil!
Zespół Twoich Wierszy
"Twoje Wiersze" - Portal Poetycki zaprojektowany przez Poetę.
x
Polityka plików cookies
Nasza strona korzysta z plików cookies. Używamy ich w celu poprawy jakości świadczonych przez nas usług. Jeżeli nie wyrażasz na to zgody, możesz zmienić ustawienia swojej przeglądarki. Więcej informacji na temat wykorzystywanych przez nas informacji zapisywanych w plikach cookies znajdziesz w polityce plików cookies. Czytaj więcej.
Klauzula Informacyjna
Szanowni Użytkownicy
Od 25 maja 2018 roku w Unii Europejskiej obowiązuje nowa regulacja dotycząca ochrony danych osobowych – RODO, czyli Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych).
W praktyce Internauci otrzymują większą kontrolę nad swoimi danymi osobowymi.
O tym kto jest Administratorem Państwa danych osobowych, jak je przetwarzamy oraz chronimy można przeczytać klikając link umieszczony w dolnej części komunikatu lub po zamknięciu okienka link "Polityka Prywatności" widoczny zawsze na dole strony.
Dokument Polityka Prywatności stanowi integralny załącznik do Regulaminu.
na jutro trzeba
patrzeć z..
bez tego świat
otworzy nie te drzwi (...)